Sportweekje en winkelen in Manchester

Hallo!!

Nou afgelopen week was een aardig sportweekje met aardig veel pijn! Ik begon maandag met ballet van 18.30-20.30 en toen nog spitzenles van 20.30-21.00. Daar had ik de volgende dag eigenlijk helemaal geen last van, want daar ben ik ondertussen wel aan gewend.

Toen woensdag gingen we met Kirsty, een vriendinnetje, eerst van 18.45-20.00 yoga doen. Dit was de eerste keer voor mij, maar ook meteen de laatste keer. Ik vond het veel te lichthoofdig en het vrouwtje dat ons instructies gaf, praatte alsof ze zweefde..... Dat hoeft van mij dus nooit meer, vooral niet 5 kwartier lang. Het enige wat wel lekker is, is het op de grond liggen aan het begin en het eind van de les. Maar “prayer”, de positie waar je natuurlijk met je handen op elkaar gedrukt voor je lichaam zit, vind ik niet rustgevend. En ook de “cobra” vond ik toch niet zoveel aan.

Na yoga hadden we van 20.00-21.15 box fit. Hierbij bleken we te beginnen met RENNEN Echt vreselijk, maar gelukkig niet zo lang. De les werd gegeven door een klein spierbundeltje en ik had eigenlijk al meteen het idee dat het niets voor mij zou worden. Na het rennen werd er opeens een parcour opgebouwd. Bij elk onderdeel moet je dan met je partner 2 minuten iets uitvoeren. Om je een idee te geven: touwtjespringen, fietsen, rennen, opdrukken, situps, boxoefeningen etc. Je kan je misschien wel voorstellen dat we daarna behoorlijk uitgeput waren. Het was wel leuk dat toen ik met de leraar moest boxen, hij kon zien dat ik karate heb gedaan :D Dat kon hij zien aan mijn stoot en aan de manier waarop ik mijn armen hield in verdediging. Heb ik toch wel wat geleerd van die 5 jaar karate ;)

De volgende dag hadden we nog steeds nergens last van en hadden we eerst van 18.30-19.00 weer fab abs (dat half uurtje situps) en toen van 20.00-21.00 salsa fit. Ondertussen begon ik pijn te krijgen in mijn rug en schouders, maar nog niet zo erg dat ik geen salsa kon doen. Dus lekker salsa lesje er tegenaan en het ging ook weer lekker. Maar na de salsa les begon ik wel meer pijn in mijn rug te krijgen en de dag ervoor begon ik me sowieso niet zo lekker te voelen (hoesten, verkouden blabla). Lize had ondertussen pijn in haar kuiten gekregen. Toen we naar huis liepen was mijn rugpijn echt drama. Elke keer als ik hoestte, deed het zoveel pijn in mijn rug en zij, dat ik gewoon liever niet wilde hoesten. In de nacht kon ik ook gewoon niet goed hoesten door de pijn....... En de volgende dag (vrijdag) kwam Lize strompelend uit haar slaapkamertje, omdat haar kuiten zo’n pijn deden. Lekker, we moesten ’s middags nog cardio combat doen en zaterdag nog winkelen. Mijn rug deed zelfs pijn bij het opentrekken van een deur!! We besloten gewoon door de gaan. Dus van 16.30-17.30 hadden we cardio combat. Een soort van aerobics met gevechtselement erin. Erg leuk wel, maar daar merkte ik dat het boxonderdeel mij de spierpijn had bezorgd.

Vrijdagavond hadden we een etentje met een aantal mensen van het lab. Bij een italiaan. Het was erg gezellig alleen het eten was niet te eten..... Jammer. Ik had canneloni, waar zoveel kaas op zat dat je niets anders proefte. En die man bij het restaurant was sowieso vreemd, want die bleef mij maar Shell noemen, zonder dat hij weet wie ik ben. En we hebben nog gedacht dat hij iets anders zei dat erop leek, maar we niets bedenken en hij zij het alleen tegen mij..... Daar ga ik dus ook nooit meer naartoe.

Zaterdag gingen we om een uur of 11 met de trein naar Manchester. Die trein was echt super druk, maar wij hadden gereserveerde kaartjes. Helaas zat de een in coach C en de ander in coach B. Maar we besloten te kijken of we beide in coach C konden zitten. Helaas zat daar al een jongetje van een jaar of 17. We besloten om toch de gereserveerde stoel te nemen, en toen bood het jongetje aan om te gaan staan. Dat was wel een beetje lullig, want hij was eerder. Hij zei dat hij wel even zou wachten en kijken of er nog ergens anders een stoel vrij zou zijn. Dus wij vast zitten. Maar er waren dus helemaal geen stoelen meer vrij en Lize en het jongetje probeerden elkaar op de stoel te krijgen door over en weer te zeggen: “Ga jij maar zitten, nee ga jij maar zitten”. Uiteindelijk ging Lize zitten en zei voor de grap: “Je kan wel op mijn schoot zitten”. Toen draaide Papa zich om en zei: “Je kan niet zomaar jonge jongetjes proberen hoor!”. Gelukkig voor de grap. Lize en ik besloten op te schuiven en te zeggen dat we wel met z’n 3tjes op de twee stoelen konden zitten. Dat vond het jongetje wel ok, want het was een uur naar Manchester. We kwamen erachter dat dit jongetje van 17 schijnbaar met zijn hele familie in de trein zat. En toen we uit de trein wilden stappen in Manchester vroeg een grappenmaker van de familie ook: “Nou, ga je nog wel met ons mee?”. Dus waarschijnlijk is dat jongetje de rest van de dag gepest door zijn familie...... Ze gingen naar een voetbalwedstrijd in Oldham (vlakbij Matt) en wisten niet zo goed hoe ze daar heen moesten. Het was voor mij dus ook meteen de eerste keer dat ik een Engelsman de weg kon wijzen in Engeland, leuk hoor ;)

De rest van de dag lekker gewinkeld en niet zoveel gekocht. Jammer. ’s Avonds kwam Matt naar Manchester en hebben we met zijn 3en iets gegeten. En toen dat hele stuk weer terug naar huis, waar we absoluut geen zin in hadden.

Gisteravond heb ik weer een uurtje ballet gedaan en een half uurtje spitzen. Ik heb mijn allereerste pirouette en dehors op spitzen gedaan :D (een draai op 1 been achterom) Welliswaar uiterst instabiel, maar ik was er wel!! Hopelijk na pasen nog meer oefenen!

Liefs, Shelley

En alvast fijne paasdagen gewenst aan iedereen!