Reverse-diet, Rochdale en maandag...

Hoi allemaal!

Zondag 1 maart zijn Lize en ik begonnen aan het zogenaamde Reverse Diet..... Dat heeft ooit in een krantje gestaan en we vonden het wel een goed idee. Dat betekent dus dat we in de ochtend avondeten, in de middag lunchen en dan ’s avonds ontbijten. We begonnen meteen lekker met steak. Gelukkig was dat na een avond uitgaan en gingen we pas om een uur of 12 eten. Maar maandag begon het echte dieet. We besloten pannekoeken te maken met bacon en kaas en weet ik veel wat. En we moesten er allebei minimaal vier eten om het op een avondmaal te laten lijken. Dus begonnen we met bacon. Dat bleek een drama te zijn...... de bacon was ontzettend zout en smerig. We werden er allebei misselijk van en zaten meteen vol. Maar we hebben braaf doorgegeten. De vierde hadden we allebei met citroen en suiker en die was wel erg lekker en makkelijk. Die bacon die we hadden gehaald, halen we dus nooit meer want die had bijna meteen ons dieet verpest.
Verder hebben we die weet allerlei dingen gegeten; pasta, vis, roedjak etc. Het lukte steeds beter en we hadden ook totaal geen honger tot een uur of 1 ’s middags (dat was trouwens ook het doel van het dieet bij ons). We hebben dus besloten om er nog een tijdje mee door te gaan tot we er genoeg van krijgen. Het weekend hebben we ons er trouwens niet aan gehouden, en we hebben ook besloten om dat niet te doen.

Ik ben vrijdag avond naar Matt toegegaan voor het weekend en Lize bleef in Sheffield. Het was wel even raar om weg te gaan alleen na 6 weken op elkaars lip te hebben gezeten :) De hele reis ging veel beter dan vorige keer (toen hadden we er 3,5 uur over gedaan!) en na 2 uur was ik al in Rochdale, waar ik alleen nog maar de bus hoefde te nemen naar Whitworth. Dus ik stap in de bus en zeg tegen die man: “A single to Whitworth please”, en normaal gesproken kan ik dan altijd de bus in. Maar nu vroeg die man: “Where in Whitworth do you need to be?”. Dat was nogal vervelend omdat ik echt geen idee had van hoe die straat heet waar ik nou in godsnaam uit moest stappen. Naar mijn idee was Whitworth niet meer dan 1 bushalte.... Dus ik probeer dat tegen die man te zeggen, maar dat kon dus niet. Een jongen achter mij probeerde nog te helpen, maar helaas, ik wist het echt niet. Dus toen maar even Matt bellen. Eindelijk bij de goede halte in Whitworth aangekomen, moest ik natuurlijk nog die gigantische rotberg op lopen. In Sheffield hebben ze ook heuvels en daar lopen Lize en ik nu aardig snel overheen, dus ik ging vol goede moed en hard doorwandelend die berg op. Ik voelde het natuurlijk wel in mijn benen, maar ik liep stevig door (dan ben je er tenslotte sneller ofzo). Eenmaal boven stopte ik even 1 seconde en toen merkte ik wel dat ik beter niet zo hard die berg op had kunnen lopen, want toen Matt eraan kwam kon ik nieteens meer tegen hem praten, zo buiten adem was ik!!! Dat doe ik dus ook niet meer.

Zaterdag ben ik even met Matt het stadje in geweest. Ik moest iets netjes kopen, omdat Lize en ik vrijdag vast een cocktail bar gaan uitproberen voor als Lorraine en Cathy komen (Joepie!!!!). Uiteindelijk heb ik een grijze kokerrok gekocht met een net shirtje erop.... ik heb nog wel de prijskaartjes eraan gelaten, omdat ik nog niet weet of ik het wil houden :D Lize heeft een jurkje met stipjes gekocht. Nu alleen nog schoenen, die hebben we allebei nog niet.
Zaterdagavond kwamen de oom en tante van Matt eten. Het zusje van Matt, zijn vader en zijn oom waren namelijk allemaal jarig zondag. Dus dat was wel gezellig. ’s Avonds gingen ik, Matt, Bernie en een neef van Matt (Pawel) uit in Rochdale. Dat was wel even wat anders dan uitgaan in Sheffield. Ik was al eerder geweest en toen vond ik het ook al niet zo geweldig. In het begin gingen we naar een rustige pub, waar ik met Matt en zijn neef cricket heb gedart....1 of ander spelletje. Grappig genoeg had ik nog gewonnen ook :) En toen gingen we echt naar Rochdale, waar ik het niet echt super leuk vond. Het hoogtepunt van de avond was een meisje dat wel even op de grond ging liggen in de pub....hoezo dronken? Om een uur of kwart voor drie vond ik het wel weer mooi geweest en zijn Matt en ik terug gegaan naar huis.

Zondag moest ik weer naar Sheffield terug. Daar had ik dus echt geen zin in, dat reizen. Maar Matt zijn ouders waren zo lief om mij alvast naar Manchester te brengen. Dat scheelde weer een halve reis!

Gisteren (maandag) was weer een heerlijke maandag op het werk... We kwamen om 10 uur aan en om 11 uur hadden we de gevreesde “maandag-meeting”, die normaal gesproken duurt tot 12.30. Iedereen vertelt dan wat hij of zij de afgelopen week heeft uitgespookt op het lab. Sommigen hebben daar veel tijd voor nodig en het is echt verschrikkelijk saai. Als Lize en ik dan eindelijk aan de beurt zijn hebben we 2 minuten nodig en is de prof. weer helemaal op de hoogte. Deze maandag liep het jammer genoeg uit. Maar om 12.30 hebben we natuurlijk ook altijd die net zo erge “lunchtime seminar”. Dus we konden niet blijven. Dus degenen die nog niets gezegd hadden die waren de lul en moesten na de seminar terugkomen en ja, daar zaten Lize en ik bij. Gelukkig duurde de seminar maar een half uurtje en om 13.15 zaten we weer lekker in de maandag-meeting. Helaas had de eerste persoon een half uur nodig om te vertellen wat ze had gedaan. Toen inderdaad Lize en ik 2 minuten en toen 3 anderen nog een half uur bij elkaar. Toen waren we dus om 14.15 pas klaar!! Konden we zo laat pas beginnen aan onze dag. Het ergste is dat prof. heeft besloten om de meeting van 10.30 tot 13.00 te maken en de lunchtime seminar van 13.00 tot 14.00. Dat leek haar een goed idee. Nou ik denk dat het niet zo’n goed idee is. Maargoed, hopelijk gaat ze het dan splitsen in verschillende groepen.

Toen ik dus eindelijk met mijn dag kon beginnen moest ik opeens iemand gaan leren hoe hij RNA moest krijgen uit cellen. Ten eerste ben ik hier zelf pas 5 weken en ten tweede was hij twee keer groter en twee keer ouder dan ik.... joepie. Het scheen een neuropatholoog te zijn dus ik dacht dat hij wel iets wist van steriel werken en mijn supervisor had gezegd dat hij zelf het RNA uiteindelijk er wel uit kon halen. Dus ik aan hem vragen wat hij weet. HELEMAAL NIETS. Dat was even een tegenvallertje want hij kon dus helemaal niet pipetteren en dat soort dingen. Uiteindelijk is het helemaal goedgekomen, maar was ik wel pas om 17.15 met hem klaar. Hij is trouwens nieuw en ik ben erachter gekomen dat hij bij de groep leuke mensen hoort die het wel normaal vindt om te lachen in het lab. Dat was dus wel gezellig.

Ik heb een paar foto’s toegevoegd van wat mensen in het lab en de buitenkant van het ziekenhuis. Oja en de pond staat weer op €1,08 dus ik ga zo pinnen :)

Liefs, Shelley