Iguazú
Door: Shelley
Blijf op de hoogte en volg Shelley
22 Februari 2010 | Argentinië, Buenos Aires
Week nummer 6
Deze week had ik voor het eerst een leraar in plaats van een lerares. En deze man spreekt Engels precies zoals Borat, dus dat was wel heel grappig. Weer veel geleerd deze week, alleen vrijdag heb ik weer een dagje overgeslagen. Waarvoor?
Cataratas de Iguazú
Donderdagavond begonnen we aan een 18 uur durende busreis naar Iguazú, wat ligt op de grens van Argentinië, Brazilië en Paraguay. En voor iedereen die niet weet wat daar te zien is; er is daar een oerwoud en daar zijn hele grote watervallen te bezichtigen. Weer in zo’n super comfortabele bus waar ook nog eten bijzat, hebben we redelijk goed geslapen en kwamen we vrijdag rond een uur of twee aan in Iguazú. Daar werden we naar ons hotel gebracht, wat een heerlijk zwembad had. Vrijdag hebben we niet zoveel meer gedaan, alleen maar uitgerust, en omdat we geen last hadden van tropische regenbuien hebben we lekker in het zwembad gezwommen.
Zaterdagochtend om 7.30 werden we opgehaald om als eersten in het park aan te kunnen komen en de Garganta del Diablo te kunnen zien. Schijnbaar hadden we onze eigen “crocodile dundee” en hoefden we dus niet op andere mensen te wachten. Dus wij in het treintje en daarna heel hard lopen om voor de groep uit te kunnen lopen. Bij de Garganta del Diablo beginnen de watervallen. Hier valt het water wel 80 meter naar beneden. Door de gigantische wrijving van de lucht en het water, wordt de lucht opgewarmd, met als gevolg gigantische stoomwolken waar je aardig nat van wordt. We hebben aardig wat foto’s kunnen maken zonder andere mensen erop en dat is wel echt heel fijn geweest, want normaal gesproken staat het daar dus helemaal vol.
Na de Garganta del Diablo moesten we weer een heel stuk terug met het treintje, waarna we het Circuito Superior gingen afleggen. Dan ga je boven de andere watervallen langs. Het uitzicht daar is echt niet te beschrijven. We hebben met mond open staan te kijken, zo mooi is het. Zoveel watervallen en zoveel water en daar omheen nog de jungle. Normaal gesproken is het water ook redelijk helder vertelde onze gids, maar door al de regen die ze gehad hebben de afgelopen maand, was het water roodbruin, aangezien de aarde in Iguazú ook roodbruin is. Door de regen was ook Isla San Martin niet bereikbaar, het water stond te hoog.
Na de watervallen van boven gezien te hebben, besloten we nog een extra tour binnen het park te nemen. En toen we daar heen aan het lopen waren, hoorde ik opeens iets in de boom en zag ik allemaal aapjes zitten. Eentje heeft supergoed voor me geposeerd, kijk maar naar de foto. Bij de extra tour aangekomen gingen we een soort van safari met de auto doen. Maar dat was niet zo spectaculair. En we konden ook geen dieren zien omdat het veel te warm was die dag en natuurlijk ook omdat die auto natuurlijk super veel lawaai maakt. Maar wat daarna kwam was wel echt super. We gingen namelijk in een boot langs de watervallen, dus dan konden we de watervallen van de onderkant zien en daarna gingen we zelfs zó dicht bij de watervallen dat we zeiknat zijn geworden. Dat was wel echt heel cool. Maar die boot kon op een gegeven moment niet eens dichterbij de waterval komen, omdat de stroming veel te sterk was.
Na de extra tour gingen we nog het Circuito Inferior afleggen, waar we de watervallen nog van een andere kant konden zien en daarna moesten we alweer afscheid nemen van het geweldige uitzicht. We vonden het wel jammer dat we niet zoveel dieren hadden gezien, wel hebben we een “88” vlinder gezien, die zo heet omdat deze dus ook echt dit nummer op zijn vleugeltjes heeft.
Terug in het hotel nog even bij het zwembad gezeten. Ook deze dag hadden we het geluk dat er geen tropische regenbui langskwam.
Parque Nacional do Iguaçu – Brasil
Zondag iets later opgestaan, uitgecheckt, spullen in de kluis gestopt en toen zouden we gaan. Alleen, ging er iets mis met de kluis. Deze kluisjes hebben allemaal een cijfercode die je zelf kan kiezen, alleen hangt er geen uitleg bij. Wij wisten dus niet dat je die kluis eerst aan de binnenkant moest resetten, voordat je een nieuw nummer kon kiezen. En toen de kluis dichtwas, kon deze dus niet meer open, omdat er nog een ander nummer inzat. Wij naar de receptie, die ons leuk vertelde dat de algemene sleutel van de kluisjes niet in het hotel lag. Die had iemand meegenomen naar huis en die kon hij niet bereiken. Dit vonden we een beetje vreemd en we zeiden dan ook dat die sleutel natuurlijk in het hotel moest liggen, óf dat die persoon altijd bereikbaar moet zijn. En toen kwam het leukste, want zijn uitleg was: “Maar het is zondag”. Schijnbaar gaat het nooit mis met de kluisjes op zondag. Gelukkig heeft hij haar, toen wij onze excursie hadden, kunnen bereiken en hebben we aan het eind van de dag gewoon het kluisje open kunnen maken.
Zondag moesten we dus, om de andere kant van het park te zien, naar Brazilië. Door de douane, weer nieuwe stempels in mijn paspoort, en toen naar het park. Deze kant was toch wel heel anders dan in Argentinië, omdat je vanaf deze kant een beter overzicht krijgt van de watervallen. In Argentinië loop je er echt doorheen, en in Brazilië kijk je er tegenaan. Maar ook dit was geweldig om te zien. Op een gegeven moment sta je naast één van de watervallen en kan je over een brug over het water lopen, waarbij je heel dichtbij de Garganta del Diablo komt. Je wordt alleen wel weer zeiknat en foto’s maken is onmogelijk, maar ook dit was weer heel cool! Daarna kan je met een lift naar boven om daar nog een beter overzicht te krijgen van alle watervallen en daar zie je dus ook hoeveel het er eigenlijk zijn. Een adembenemend uitzicht. Af en toe komen er regenbogen tevoorschijn. En de stoomwolken die uit de Garganta del Diablo komen….
Een zeer geslaagd weekend dus, waarna we met een binnenlandse vlucht weer teruggekeerd zijn naar Buenos Aires. We hadden trouwens wel een goed weekend uitgekozen, want we hebben dus geen regen gehad, alleen toen we op het vliegveld waren, en in Buenos Aires was zoveel regen gevallen dat delen van de stad onder water stonden.
Ik realiseerde me ook dat ik over 4 weekjes alweer thuis ben! En ik moet nog zoveel doen! Ik vermaak me nog wel even ;-)
Besos,
Shelley
Deze week had ik voor het eerst een leraar in plaats van een lerares. En deze man spreekt Engels precies zoals Borat, dus dat was wel heel grappig. Weer veel geleerd deze week, alleen vrijdag heb ik weer een dagje overgeslagen. Waarvoor?
Cataratas de Iguazú
Donderdagavond begonnen we aan een 18 uur durende busreis naar Iguazú, wat ligt op de grens van Argentinië, Brazilië en Paraguay. En voor iedereen die niet weet wat daar te zien is; er is daar een oerwoud en daar zijn hele grote watervallen te bezichtigen. Weer in zo’n super comfortabele bus waar ook nog eten bijzat, hebben we redelijk goed geslapen en kwamen we vrijdag rond een uur of twee aan in Iguazú. Daar werden we naar ons hotel gebracht, wat een heerlijk zwembad had. Vrijdag hebben we niet zoveel meer gedaan, alleen maar uitgerust, en omdat we geen last hadden van tropische regenbuien hebben we lekker in het zwembad gezwommen.
Zaterdagochtend om 7.30 werden we opgehaald om als eersten in het park aan te kunnen komen en de Garganta del Diablo te kunnen zien. Schijnbaar hadden we onze eigen “crocodile dundee” en hoefden we dus niet op andere mensen te wachten. Dus wij in het treintje en daarna heel hard lopen om voor de groep uit te kunnen lopen. Bij de Garganta del Diablo beginnen de watervallen. Hier valt het water wel 80 meter naar beneden. Door de gigantische wrijving van de lucht en het water, wordt de lucht opgewarmd, met als gevolg gigantische stoomwolken waar je aardig nat van wordt. We hebben aardig wat foto’s kunnen maken zonder andere mensen erop en dat is wel echt heel fijn geweest, want normaal gesproken staat het daar dus helemaal vol.
Na de Garganta del Diablo moesten we weer een heel stuk terug met het treintje, waarna we het Circuito Superior gingen afleggen. Dan ga je boven de andere watervallen langs. Het uitzicht daar is echt niet te beschrijven. We hebben met mond open staan te kijken, zo mooi is het. Zoveel watervallen en zoveel water en daar omheen nog de jungle. Normaal gesproken is het water ook redelijk helder vertelde onze gids, maar door al de regen die ze gehad hebben de afgelopen maand, was het water roodbruin, aangezien de aarde in Iguazú ook roodbruin is. Door de regen was ook Isla San Martin niet bereikbaar, het water stond te hoog.
Na de watervallen van boven gezien te hebben, besloten we nog een extra tour binnen het park te nemen. En toen we daar heen aan het lopen waren, hoorde ik opeens iets in de boom en zag ik allemaal aapjes zitten. Eentje heeft supergoed voor me geposeerd, kijk maar naar de foto. Bij de extra tour aangekomen gingen we een soort van safari met de auto doen. Maar dat was niet zo spectaculair. En we konden ook geen dieren zien omdat het veel te warm was die dag en natuurlijk ook omdat die auto natuurlijk super veel lawaai maakt. Maar wat daarna kwam was wel echt super. We gingen namelijk in een boot langs de watervallen, dus dan konden we de watervallen van de onderkant zien en daarna gingen we zelfs zó dicht bij de watervallen dat we zeiknat zijn geworden. Dat was wel echt heel cool. Maar die boot kon op een gegeven moment niet eens dichterbij de waterval komen, omdat de stroming veel te sterk was.
Na de extra tour gingen we nog het Circuito Inferior afleggen, waar we de watervallen nog van een andere kant konden zien en daarna moesten we alweer afscheid nemen van het geweldige uitzicht. We vonden het wel jammer dat we niet zoveel dieren hadden gezien, wel hebben we een “88” vlinder gezien, die zo heet omdat deze dus ook echt dit nummer op zijn vleugeltjes heeft.
Terug in het hotel nog even bij het zwembad gezeten. Ook deze dag hadden we het geluk dat er geen tropische regenbui langskwam.
Parque Nacional do Iguaçu – Brasil
Zondag iets later opgestaan, uitgecheckt, spullen in de kluis gestopt en toen zouden we gaan. Alleen, ging er iets mis met de kluis. Deze kluisjes hebben allemaal een cijfercode die je zelf kan kiezen, alleen hangt er geen uitleg bij. Wij wisten dus niet dat je die kluis eerst aan de binnenkant moest resetten, voordat je een nieuw nummer kon kiezen. En toen de kluis dichtwas, kon deze dus niet meer open, omdat er nog een ander nummer inzat. Wij naar de receptie, die ons leuk vertelde dat de algemene sleutel van de kluisjes niet in het hotel lag. Die had iemand meegenomen naar huis en die kon hij niet bereiken. Dit vonden we een beetje vreemd en we zeiden dan ook dat die sleutel natuurlijk in het hotel moest liggen, óf dat die persoon altijd bereikbaar moet zijn. En toen kwam het leukste, want zijn uitleg was: “Maar het is zondag”. Schijnbaar gaat het nooit mis met de kluisjes op zondag. Gelukkig heeft hij haar, toen wij onze excursie hadden, kunnen bereiken en hebben we aan het eind van de dag gewoon het kluisje open kunnen maken.
Zondag moesten we dus, om de andere kant van het park te zien, naar Brazilië. Door de douane, weer nieuwe stempels in mijn paspoort, en toen naar het park. Deze kant was toch wel heel anders dan in Argentinië, omdat je vanaf deze kant een beter overzicht krijgt van de watervallen. In Argentinië loop je er echt doorheen, en in Brazilië kijk je er tegenaan. Maar ook dit was geweldig om te zien. Op een gegeven moment sta je naast één van de watervallen en kan je over een brug over het water lopen, waarbij je heel dichtbij de Garganta del Diablo komt. Je wordt alleen wel weer zeiknat en foto’s maken is onmogelijk, maar ook dit was weer heel cool! Daarna kan je met een lift naar boven om daar nog een beter overzicht te krijgen van alle watervallen en daar zie je dus ook hoeveel het er eigenlijk zijn. Een adembenemend uitzicht. Af en toe komen er regenbogen tevoorschijn. En de stoomwolken die uit de Garganta del Diablo komen….
Een zeer geslaagd weekend dus, waarna we met een binnenlandse vlucht weer teruggekeerd zijn naar Buenos Aires. We hadden trouwens wel een goed weekend uitgekozen, want we hebben dus geen regen gehad, alleen toen we op het vliegveld waren, en in Buenos Aires was zoveel regen gevallen dat delen van de stad onder water stonden.
Ik realiseerde me ook dat ik over 4 weekjes alweer thuis ben! En ik moet nog zoveel doen! Ik vermaak me nog wel even ;-)
Besos,
Shelley
-
23 Februari 2010 - 12:08
Ome René:
Cool dat je naar de watervallen geweest bent. Die staan, zoals je weet, ook hoog op ons lijstje...
Nog maar 4 weken? De tijd gaat snel! Haal er maar alles uit wat er nog in zit, je weet nooit wanneer je er weer komt.
Groetjes weer, ook van Pia! -
23 Februari 2010 - 12:18
Manon:
wat heb jij een mooie tijd zeg!!!
meid geniet ervan!
super!!
enneh heel erg leuk om alles met je mee te beleven dmv je verslagjes!!
xx manon -
23 Februari 2010 - 12:49
Mama:
Eindelijk zie ik dat er weer reacties geplaatst kunnen worden. Wat een schitterende fotos, Kan me voorstellen dat het een mega indruk op je achterlaat, overigens die vlinder 88 is ook heel apart. En uiteraard weer iets wat niet direct goed is gegaan , de kluis :-)
Gelukkig wel bijtijds weer opgelost. Vannacht gaan wij naar Gambia, ik probeer daar je verhalen te volgen en anders als ik weer thuis ben. Een hele fijne tijd verder.
xxx mama -
23 Februari 2010 - 17:59
Anita:
Hoi Shelley,
Geweldige foto's ik ben gek op watervallen. Je doet ervaringen op die niemand je kan afnemen.
Wat leuk die vlinder op je schouder.
Zeg ik zie dat je al een lekker kleutje krijgt.
nog heel veel plezier!
lieve groeten,
Anita -
23 Februari 2010 - 18:01
Anita:
Hoi Shelley,
Ik bedoel lekker kleurtje
doei Anita -
23 Februari 2010 - 18:44
Nicole:
Wat een gaaf verhaal en foto's. Kan me voorstellen dat de watervallen er is het echt helemaal geweldig uitzien.
Geniet ervan!!
-
24 Februari 2010 - 11:12
Opa En Oma:
Shelley,
We zijn erg jaloers op je, de prachtige watervallen,de unieke foto van de vlinder,de steak en de comfortabele bussen,daar kan P.Langhout nog een voorbeeld aan nemen.
Geniet nog maar de laatste weken
Kusjes van Opa en Oma xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
