Tango, Las Madres, San Telmo, La Bomba

La clase de Tango

Maandagavond zijn we weer uitgeweest in Madagascar. Erg gezellig weer, weer redelijk laat geworden en de volgende dag natuurlijk weer om 09.00 op school.

’s Avonds wilden Justus (Nederlander), Werner (Braziliaan) en ik samen gaan koken en we vroegen of Wendy (Amerikaanse) ook mee wilde eten. Eerst hadden we bedacht om lekker makkelijk tortilla’s te gaan eten, maar dat kon niet want er waren geen tortilla’s in de winkel. Dus hadden we bedacht om gewoon zomaar wat te maken met rijst, gehakt, groenten en saus. Alleen Wendy vertelde ons dat we hier geen rijst konden eten, omdat we geen speciale rijstkoker hebben??? Toen wij zeiden dat dit ook met een gewone pan, leek ze nogal geschokt. Schijnbaar heeft iedereen in Amerika een speciale rijstkoker en smaakt het anders dan rijst uit een pan. Dat vonden wij wel lachwekkend, zij iets minder, maar ze stemde ermee in. Tot ze erachter kwam dat we geen recept hadden van wat we gingen maken, toen had ze geen zin meer om mee te eten. Maar ik moet zeggen dat het experiment goed gelukt was ;-)

’s Avonds wilde ik eigenlijk naar een salsales gaan, maar dat is een tangoles geworden in een of ander oud gebouw. De Brasileñas, twee jongens en ik. Eigenlijk wilde we de les om 21.00 nemen, maar omdat we pas om 21.00 eindelijk weg konden, werd het de les van 22.30-00.00. Het was op zich wel leuk om tango te proberen, maar ik denk eigenlijk dat het niets voor mij is. De jongen waar ik mee danste en ik waren ook steeds heel snel aan de overkant, omdat we volgens mij veel te grote stappen namen. Maargoed, dat was ook wel weer grappig. Of ik nog een tangoles ga nemen weet ik niet.

Woensdagavond hebben we met een groepje in een Peruaans restaurant gegeten erg dichtbij Plaza del Congreso. Alleen niet erg opvallend, want we waren er al voorbij gelopen. Erg lekker gegeten daar.

Las Madres

Donderdagmiddag na school om 15.00 ben ik met een vriendin naar Plaza de Mayo gegaan om daar las Madres (de moeders) te zien. Zij strijden voor hun kinderen die verdwenen zijn tijdens de “Dirty War” van 1976-1983. Dan lopen ze een half uur over het plein, met hoofddoekjes om met de namen van hun kinderen erin geborduurd. Ik had eigenlijk verwacht dat het heel veel moeders zouden zijn, maar dat viel wel mee.

Daarna wilden we een Russische kerk gaan bekijken, maar die was dicht. De buitenkant was wel mooi hoor. Die vriendin van mij wilde daarna naar een historisch museum en eigenlijk wilde ik daar niet heen, maar ben toch maar mee gegaan. Dodelijk saai! Wat was ik blij dat het een mini-museum was.

Vrijdag alweer de laatste dag op school van week 4. Weer een klein examen om te kijken of je alles snapt. En als het goed is ga ik volgende week beginnen in niveau B2 (intermediate niveau 2). Joepie. Alleen ben ik nu iets aan het leren wat in het Nederlands dus niet bestaat en dat is wel lastig. Hopelijk begrijp ik het volgende week allemaal ;-)

Nine/Aqcua

Vrijdag was het de hele dag lekker aan het regenen, dus ’s middags besloten we om naar de bioscoop te gaan in Shopping Centre Abasto. Het werd de film nine, die uiteindelijk tegenviel, maar het bioscoop bezoekje zelf was wel merkwaardig. De entree was 25 pesos per persoon, wat neerkomt op op ongeveer €4,70. Omdat we met 6 personen waren, moesten we dus 150 pesos betalen. Maar nu komt het bizarre gedeelte; als we 1 peso minder op het totaalbedrag zouden betalen, zouden we gratis 4 grote frisdranken krijgen met 2 megapopcorn? We snapten er geen bal van, maar we hadden het goed verstaan want we kregen dit ook echt.

Om 22.30 gingen we uit eten in een pizzeria, omdat het de laatste avond van mijn vriendinnetjes was. De meisjes hebben de rare gewoonte om al het eten wat niet opgaat mee te nemen. Of het nou kleine overgebleven stukjes vlees zijn, groenten, stukjes brood of pizza, het maakt niet uit. En omdat er dus weer pizza overbleef, moest het ook weer mee. Er was ook een Argentijn mee en die vertelde dat dit in Argentinië niet de gewoonte is, maar in Brazilië dus blijkbaar wel. Daarna zijn we teruggegaan naar het studentenhuis waar we zouden beslissen waar we uit zouden gaan. Dit duurde nogal lang omdat we het niet wisten, maar uiteindelijk zijn we om een uur of 01.30 in een club beland in Puerto Madero; Aqcua. Daar moesten de meiden eigenlijk 35 pesos betalen en de jongens 40 om naar binnen te mogen. En daar hadden we natuurlijk geen zin in. Dus met het verhaal dat het “onze” laatste avond is en dat we niet zoveel geld meer hadden, mochten alle meiden gratis naar binnen en hoefden alleen de jongens te betalen. Dat scheelde dus weer. Ook weer een gezellig avond.

Feria van San Telmo

Zaterdagavond zijn we naar het casino in Puerto Madero geweest. Helaas niet heel erg interessant. We hebben daar wat gedronken en daarna wilden we wel Texas Hold em spelen, maar daar moest je minimaal 500 pesos voor betalen (100 euro) en daar hadden we geen zin in.

Zondag dan naar de Feria van San Telmo. Dat is een soort van grote markt in een barrio (buurt) van Buenos Aires. Schijnbaar zijn daar in de ochtend alleen maar toeristen, want echte Porteños gaan natuurlijk uit tot een uur of 6-7 in de ochtend zaterdagavond. Toen ik om 12.30 ging vragen wie er mee wilde naar San Telmo, heb ik zo’n beetje eerst iedereen moeten wakker maken, omdat iedereen nog in zijn nest lag. De markt zelf vonden we een beetje tegenvallen, maar we gaan zeker een keer terug om daar rond te kijken en naar de parillas (grilrestaurants) te gaan, want er zitten een aantal hele goede in San Telmo.

La Bomba de Tiempo

Gistermiddag kaartjes gekocht voor de bus naar Mar del Plata, daar ga ik vrijdag heen en zondag kom ik weer terug. Het is een of andere badplaats waar de Argentijnen graag heen gaan, dus dat kunnen we niet missen. Alles trouwens in het Spaans geregeld, en ik verstond ook eigenlijk alles wat die man aan mij vroeg en tegen me zei; wat een overwinning ;-)

’s Avonds naar La Bomba de Tiempo geweest, dat is een percussiegroep die elke maandagavond optreedt vanaf een uur of 19.00 tot 22.00 en dat was echt heel erg leuk. Alleen toen we aankwamen stond er echt een megalange rij, helemaal de hoek om, maar het duurde eigenlijk niet zo lang om binnen te komen.

Hasta luego,

Shelley