Café Tortoni y más

Café Tortoni

Woensdagmiddag ben ik met een vriend uit Wales naar café Tortoni geweest. Het is het oudste café van Buenos Aires en is geopend in 1858. Ik was er al eens eerder langsgelopen en toen stond er echt een lange rij om naar binnen te gaan, maar woensdag konden we eigenlijk gewoon zo doorlopen. We hebben daar een heerlijke steak sandwich gegeten.

El ladrón

Toen ik terug aan het lopen was van café Tortoni naar huis en ik langs een metrostation liep, kwam er ineens een jongen in een noodvaart die richting op gerend. Het was duidelijk dat hij dus iets gestolen had. Hij rende langs mij, een paar seconden later gevolgd door een redelijk aantal mannen in pak. De dief probeerde de metro in te vluchten, maar helaas voor hem stond er een politieagent bij de metro-ingang en deze had de dief zo te pakken. Sensatie natuurlijk, iedereen eromheen. En inderdaad, hij had een tas gestolen. Even later kwam het slachtoffer, een oude vrouw, aangelopen om haar tas terug te halen. Altijd op je tas passen dus, maargoed dat was me allang duidelijk.

Ballet in 30 graden

Woensdagavond heb ik dan voor het eerst een balletles gedaan hier bij de balletschool Julio Bocca. Dat is een bekende ballet- en tangodanser uit Argentinië. De lessen zij net zo opgebouwd als bij Amsterdam Dance Center en duren ook 1,5 uur. Het enige verschil is dat er elke dag meerdere lessen zijn; in de ochtend, middag en avond. Ik had besloten om een intermediate-advanced les te nemen. Deze bleek inderdaad iets moeilijker dan mijn lessen in Amsterdam, maar het beviel me wel. Het is alleen wel zo dat er hier heel veel meisjes zijn die nog veel flexibeler zijn dan die in mijn les in Amsterdam. En ook heel veel dansen op spitzen. Ik denk dat ik gewoon bij dit niveau blijf en dan misschien een aantal beginnerlessen ga nemen waarbij ik mijn spitzen kan gebruiken. Ik moet wel zeggen dat balletten in 30 graden, zonder airconditioning, toch wel anders is ;-)

Ik had trouwens ook wel graag een ballet gezien hier in Teatro Colon, maar dat is helaas gesloten voor de zomer. Het theater gaat pas weer in mei open.

De verhuizing

Vrijdag was mijn laatste dagje bij Maria. Eigenlijk zou ik maar twee weken bij haar blijven, maar ik had het er zo naar mijn zin dat ik er een weekje aanvastgeplakt had. Maar nu moest ik zaterdag toch naar het studentenhuis verhuizen. Ik had het huis al gezien, want de Brasileñas wonen er ook. Ik had al het voorgevoel dat ik een rare kamer zou krijgen, en ja hoor, ik heb 1 van de 3 kamers zonder raam. Het is stikheet in dit hok. Op zich is het een leuke kamer hoor en gelukkig hebben we ook een woonkamer waar ik kan zitten, een keuken en nog een gezamenlijke ruimte. En over twee weken mag ik naar een andere kamer toe, mét een raam!

Zaterdagavond hadden we om 12 uur een les salsa en daarna een salsafeest in Azucar. Toen moest ik dus voor het eerst echt vrijdansen, wat ik verschrikkelijk eng vond, omdat ze hier toch anders dansen dan in Nederland. Maar ik moet zeggen dat als de man goed kan leiden, het allemaal wel meevalt. Helaas werd ik wel meteen gevraagd na de les toen er nog niemand anders op de dansvloer stond, door 1 van de leraren van Azucar. Uiteindelijk toch wel erg leuk, die man kan echt goed dansen! Daarna nog heel veel meer gedanst en ook weer veel nieuwe dingen geleerd. Waarschijnlijk ga ik samen met een vriendin dinsdag weer lessen volgen.

El cementerio de la Recoleta

Zondag heb ik een tweede poging gedaan om naar de begraafplaats van Recoleta te gaan. Daar liggen heel veel bekende mensen begraven, onder andere Eva Perón; de tweede vrouw van Juan Perón, ooit president van Argentinië. De begraafplaats is heel groot en er waren niet zoveel mensen. Ik en Wendy, een meisje uit Amerika die ik hier heb ontmoet, vonden het in het begin af en toe wel eng. Sommige graven staan namelijk heel dicht bij elkaar, en heel veel graven hebben ramen erin waardoor je naar binnen kan kijken. Het is eigenlijk een soort van dorp, met huizen voor dode families erin. Eén van de deuren vonden we wel opmerkelijk, omdat er zo’n klopper opzat op aan te kloppen. Dat hebben we maar niet gedaan….

Na veel oude, nieuwe, kleinere en mega grote graven kwamen we bij het graf van Eva Perón, wat naar mijn idee een beetje in het niet viel bij veel van de andere graven. Het was trouwens ook de eerste dag met regen, we hadden af en toe ’s nachts wel regen gehad, maar nog niet overdag. Maar we waren voorbereid, want we hadden onze paraplus mee. Waarschijnlijk wordt de aankomende week iets minder warm dan de vorige en gaat er ook wat regen vallen.

Contrapunto

Zondagavond ben ik naar een theatervoorstelling geweest met Victoria, een meisje uit Rusland. Eigenlijk waren we allebei nog nooit naar een voorstelling geweest, maar het leek ons wel leuk voor het luisteren naar Spaans. Ik snapte er alleen maar bijna de helft van, of ik snapte er “al” bijna de helft van.

Liefs,
Shelley